Sa Bibliya kinuha ang istorya ni Harry Potter.

Maraming magagaling na manunulat. Marami. May manunulat ng nobela, manunulat ng column sa dyaryo, manunulat ng mga script sa TV at pelikula. Marami ring magagaling na manunulat ng tula, maikling kwento, talambuhay at iba pang porma ng pagsulat.

Sa pagdaan ng panahon, iba't iba ang naging epekto sa kasaysayan ng mga manunulat at ng kanilang mga isinulat. Ilan sa mga halimbawa ay ang The Communist Manifesto nina Karl Marx at Friedrich Engels, The Prince ni Niccolò Machiavelli, Noli Me Tangere at El Filibusterismo ni Jose Rizal, Harry Potter ni J.K. Rowling, The Origin of the Species ni Charles Darwin, Fight Club ni Chuck Palahniuk, The Time Machine ni H.G. Wells at iba pang mga libro at publikasyon.

Ang ilan sa mga nabanggit na publikasyon ay nakilala dahil sa galing ng pagkakasulat rito kung ang pagbabatayan ay ang literary craftsmanship. Ang ilan naman ay dahil sa epektong naidulot sa politikal o siyentipikal na hubog ng isang bansa o ng buong mundo.

Lahat ng nagsusulat, sa tingin ko, ay nagsusulat upang may iparating na mensahe sa mambabasa. Kahit ang isinusulat ng isang tao ay tungkol sa kanyang sarili, ang nasa isip niya marahil ay kung ano ang magiging reaksyon ng makababasa rito. Karamihan rin siguro sa mga manunulat ay naghahangad ng pagbabago. May mga nagsusulat rin sapagkat na-inspire sila ng ilang magagaling na manunulat, at gusto nila na makapag-publish ng libro at sumikat. May mga karaniwang tao rin na nagsusulat, na gustong marinig ng ibang tao ang kanilang mga pananaw, maghatid ng mga obserbasyon at mga pagmumuni-muni na sa tingin nila ay maaaring magkaroon ng epekto sa kanilang mambabasa upang gumawa ang mga ito ng aksyon na makatutulong upang makamit ang isang layunin.

May mga nagsusulat rin upang magkaroon ng textmate, at nagsusulat ng ganito sa likod ng pintuan ng mga CR: "Wanted txt mate 09063763287" o kaya ay gustong mag-advertise
ng isang website: "http://curiosityandtruth.blogspot.com" o kaya naman ay wala lang: "Tumae ako dito at lusaw ang tae ko". (Yaaakkkk.)

Anuman ang dahilan ng mga manunulat sa kanilang pagsulat, karamihan sa kanila ay nakikilala dahil sa kakaibang istilo ng kanilang pagsulat o dahil sa kakaibang nilalaman ng kanilang mga isinusulat.

O, medyo mahaba-haba na ang nababasa mo ah, na-bobored ka na ba? Siguro iniisip mo, "anong klaseng blog ba 'to, boring at saka trying to be funny at times, tapos preachy pa at kala mo kung sinong paksherts na alam ang mga bagay bagay. At saka, ano ba ang mapapala ko sa pagbabasa ko nito?" Pero kung hindi ka pa bored, at kung hindi ka pa sawa sa mga side comments ko, read on. Hehehe.

Medyo natalakay na natin kung bakit nagsusulat ang ilang manunulat. Ngayon naman, bakit nagbabasa ang tao? Kung ang sagot mo ay para makaligo o kaya ay para wet look, mali.

Nagbabasa ka siguro dahil may hinahanap ka. O dahil may natagpuan ka at gusto mo pang makatagpo ng mas marami. Siguro ay nagbabasa ka ng "Bibliya" para mas makatagpo ng ispiritwal na kayamanan. Ng "Advanced Calculus for College Students" upang makapasa sa exam sa Math. O kaya naman ay ng "The Da Vinci Code" para makasunod sa uso, o kaya ay dahil na-intriga ka sa mga sabi-sabi at balita na maganda raw ito, maaksyon at kontrobersyal talaga. Maraming dahilan kung bakit tayo nagbabasa: upang matuto, makaalam, maaliw, maliwanagan at iba pa.

Punlang nakalagay sa papel o computer monitor galing sa isang database server. Itatanim sa utak o puso. Ang ilan ay tutubo, yayabong, mamumulaklak at makalilikha ulit ng iba pang mga punla. Ang iba, kahit nakatanim na sa utak ay hindi pa rin tutubo.

Manunulat. Mambabasa.

Maraming magagaling na manunulat. Marami rin bang magagaling na mambabasa?

Paano nagkakabisa ang isinulat? Kapag ito siguro ay nabasa. Kapag naipaabot sa mambabasa ang ibig nitong ipaabot. Kapag naintindihan. Maaaring pantasya o pabula ang isinulat, subalit ang isang magaling na mambabasa ay nakahahawak sa tabing na kumukubli sa tunay na kahulugan ng kasulatan at madali niyang naihahagis ang tabing upang makita ang katotohan.

Karamihan kasi sa mga makabuluhang kasulatan ay hindi tahasan ang pagkasulat. Bakit? Bakit hindi na lamang sabihin ng mga manunulat nang tahasan ang kanilang mga mensahe?
Yung walang paligoy-ligoy, yung walang halong kawirduhan, parang balita? Bakit nga ba?

Siguro dahil ang mga bagay na karaniwan at laging nandiyan ay madaling naisantatabi. Ang mga bagay ay hinahanap lamang kung hindi na nakikita. Kaya siguro ang mga kahulugan na makabuluhan ay itinatago rin sa mga kasulatan, upang mahanap, upang matagpuan, matitigan at mapag-isipan ang kabuuan nito at hindi magsilbing parang mga sasakyan lamang na dumadaan sa paningin o mga dahong tuyot na winawalis sa daan.

Minsan, magsusulat ako sa likod ng pintuan ng isang CR:
"Sa Bibliya kinuha ang istorya ni Harry Potter."

Kasingkahulugan.

Mahilig daw ako sa kabaligtaran, sabi ng isa kong kaibigan. Tulad ngayon, sinimulan kong isulat ito bago ko lagyan ng pamagat. Kadalasan kasi, kapag tula ang isinusulat ko, nag-iisip muna ako ng pamagat, saka ko na lang isinusulat ang mismong tula.

Kabaligtaran. Bakit nga ba ako mahilig sa kabaligtaran?

Ang Diyos, tinitiyak ko, mahilig rin sa kabaligtaran. Araw at gabi. Lalaki at babae. Itim at puti. Liwanag at dilim. Positibo at negatibo. Yin at yang. Maganda at pangit. Mahal at mura (presyo ito, hindi si Mahal na may video scandal at ex ni Jimboy, saka small letter ang simulang letra ng "mura", hindi yun pangalan...hehehe).

Ngunit kabaligtaran nga ba ang tawag sa mga bagay tulad ng araw at gabi? Babae at lalake? Positibo at negatibo? Et cetera? Sa google, kapag itinype mo ang "define: opposite" sa text box, isa sa mga meanings na lalabas ay ito:

"antonym: a word that expresses a meaning opposed to the meaning of another word, in which case the two words are antonyms of each other; "to him the antonym of `gay' was `depressed'""

Kapag hindi ka pala bakla, malungkot ka...hehehe, biro lang!

Wala pa akong naiisip na pamagat sa unang entry ko sa blog na 'to...hmmm...

Tama nga naman, kapag ginamit ang sentido komon, ang salitang kabaligtaran ay nangangahulugan ng bagay o salita na may baligtad o kontrang kahulugan sa pinag-uusapang bagay o salita. Ngunit kung iisipin, magkabaligtad man ang tingin natin sa mga bagay, kontra nga ba sila lagi sa isa't isa? Halimbawa, ka-kontra ba ng maganda ang pangit? May maganda ba sa mundo kung walang pangit?

Ang kabaligtaran ba ng Kristiyanismo ay terorismo? Ang kabaligtaran ba ng tama ay mali? Ang kabaligtaran ba ng buhay ay kamatayan? Ang kabaligtaran ba ng kaginhawahan ay paghihirap? Kung "oo" ang sagot mo, i-text mo lang sa 1234 for Smart and Talk and Txt subscribers, o kaya naman ay sa 4321 for Globe subscribers. Kapag wala kang cellphone, or cp, baligtarin mo yon, magiging pc, sa Chikka ka na lang magtext (hehehe...may PC na may internet tapos walang cellphone??? Baka na-snatch...eheheh).

Bakit nga ba ako mahilig sa kabaligtaran? Kabaligtaran.

Hindi kaya baligtad ang utak ko? Sa totoo lang, hindi talaga baligtad ang utak ko. Wag naman sana. Mahilig lang siguro ako sa kabaligtaran dahil...dahil...dahil hindi ako mahilig sa kabaligtaran.

Kaba...ligta...ran.

Kinakabahan ako...na makaligtaan...ang mga bagay.

Ang makaligtaang magmahal...o mabuhay. Ang makaligtaan ko ang responsibilidad ko sa aking pamilya, sa aking kapwa, sa bayan...Kaya siguro minsan ay pinipili ng tadhana o ng Diyos na hindi ako magmahal o hindi ako mahalin, upang ma-isip ko na rin kung gaano kasarap ang magmahal o mahalin ako. Kaya siguro minsan nakakalimutan kong isipin ang kapakanan ng aking nanay at tatay at mga kapatid, para ma-isip ko na mahalaga sila sa akin. Kaya siguro may mga nangingibang bansa ay para ma-isip nila kung gaano kapayak at kasaya ang buhay sa Pilipinas. Kaya siguro naiisip kong mangibang bansa ay upang maisip ko rin kung paano kaya kung piliin kong huwag lumisan? Paano kung manatili ako, patuloy na umasa?

Paano kung maniwala akong may pag-asa pa sa Pilipinas...kahit matagpuan ito sa ilalim ng mga nabubulok na basura sa tabi ng kalsada, o sa mga hibla ng natututong na baga ng mga batang kalyeng sumisinghot ng rugby, o sa ilang punit-punit na libro ng mga batang nag-aaral sa pampublikong mga paaralan. Paano nga kaya?

Kung kabaligtaran ng matinong pamahalaan ay isang pamahalaang kurakot. Kung kabaligtaran ng pagmamahal ay poot. Tama, hindi nga ako mahilig sa kabaligtaran.